In Memoriam Theo Rutjens

Iemand die net zo hard kon koppen als schieten en ook iemand die met de kop een duel om de bal aan ging op 40 centimeter boven de grond terwijl de tegenstander dat met de voet deed. En als er dan een botsing ontstond was het niet Thei die geblesseerd raakte. Niet voor niets in het clubblad van RKESV ooit betiteld als de stadsmuur van RKESV. Een muur die je eerst moest afbreken wilde je als tegenstander richting de Eller goal gaan.

Als voetballer al op jonge leeftijd gedebuteerd in het 1^e elftal en RKESV aan verschillende kampioenschappen geholpen. Het hoogtepunt was uiteraard het kampioenschap in 1985 met promotie naar de 3^e klasse. Niet alleen voetballer maar ook jarenlang jeugdtrainer/leider geweest en jarenlang lid van het kernteam dat de altijd zeer geslaagde jeugdkampen organiseerde. Na gestopt te zijn als voetballer (nooit meer kontje vrijen onder de douche!) toch weer actief geworden als leider/verzorger van het 1^e elftal. Je moest het als geblesseerde speler niet in je hoofd halen om weer op te staan als Thei als verzorger naar je op weg was. En mocht je dat wel doen, dan kreeg je het op z’n Thei’s wel te horen dat dat eens maar nooit meer was.

In 2019 gehuldigd voor zijn 50-jarig lidmaatschap. Toen hebben we ook stilgestaan bij zijn karakter. Thei was altijd puur van zijn en dus wist je altijd wat je aan hem had. Gewoon jezelf zijn en hard werken was een levensles die je altijd uitdroeg. De welverdiende rust na je werkzame carrière is je helaas niet gegund.

Thei, dankjewel voor jouw jarenlange markante bijdrage aan onze vereniging. Je zult gemist maar niet vergeten worden. We wensen Ina, Rick en Nikki en alle vrienden en bekenden van Thei heel veel sterkte in het verwerken van dit verdriet.

Namens alle leden en bestuur van DFO’20